«١٠٠»أَ وَ کُلَّما عاهَدُوا عَهْداً نَبَذَهُ فَرِیقٌ مِنْهُمْ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یُؤْمِنُونَ
و آیا چنین نبود که هربار آنها(یهود)پیمانى(با خدا و پیامبر)بستند،جمعى از آنان آن را دور افکندند،حقیقت این است که بیشتر آنها ایمان ندارند. ١
«١٠١»وَ لَمّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِیقٌ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ کِتابَ اللّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لا یَعْلَمُونَ
و هنگامى که فرستاده‌اى(چون پیامبر اسلام)از سوى خدا به سراغشان آمد که آنچه را با ایشان است(یعنى تورات)تصدیق مى‌کند،گروهى از اهل کتاب،کتاب خدا را پشت سر افکندند،گویى اصلاً از آن خبر ندارند.
نکته‌ها:
علماى یهود،پیش از بعثت پیامبر،مردم را به ظهور و دعوت آن حضرت بشارت مى‌دادند و نشانه‌ها و مشخّصات او را بازگو مى‌کردند.با نشانه‌هایى که در نزد دانشمندان یهود بود، آنان محمّد صلى الله علیه و آله را همچون فرزندان خویش مى‌شناختند،ولى بعد از بعثت آن حضرت،در صدد انکار و کتمان آن نشانه‌ها برآمدند.
پیام‌ها:
١-در برخورد با مخالفان،باید انصاف مراعات شود.در آیه پیشین فرمود:اکثر آنان ایمان نمى‌آورند،تا حقّ اقلّیّت محفوظ بماند.در این آیه نیز مى‌فرماید:
گروهى از آنان چنین‌اند،تا همه به یک چشم دیده نشوند. «نَبَذَهُ فَرِیقٌ مِنْهُمْ»
٢-علمى که بدان عمل نشود همانند جهل است.به علمایى که علم خود را نادیده گرفته و حقایق را کتمان کردند مى‌فرماید: «کَأَنَّهُمْ لا یَعْلَمُونَ»
درباره این سایت