شهادت شهد دوعالم تسلیت باد

آتش تنور هر لحظه سوزنده تر می شد، چهره به آتش نزدیک کرد، فرمود: ای علی بچش طعم آتش را ! این جزای کسی است که از وضع یتیمان و بیوه ن بی خبر باشد. 

آری این همان کسی است که کوفیان دیگر تاب عدالتش را نداشتند. 

شب بیست و یکم رمضان است و دیگر کوچه های کوفه گامهای آرام و پرصلابتش را در سکوت وهم انگیز شب نمی شنوند، او که نخلستانهای کوفه حدیث استقامتش بودند و چاههای آن مامن اسرار مگویش. 

علی، قرآن ناطق، 25 سال سکوت و خانه نشینی!! 

او علی مرتضی است؛ اولین مسلمان، تنها کسی که دست یاری و برادری در راه رسالت پیامبر بلند کرد همو که به شب هجرت، مرگ را به بازی گرفته و بی واهمه در بستر پیامبر آرمید. او همان علی است که اموال بیت المال را ولو در گردن دخترکش باز پس گرفت، او همان امیری است که خود کفشش را وصله می زد، همان که پیامبر فرمود من شهر علم هستم و علی دروازه آن، همان سپر پیامبر در جنگ احد، او داماد ختم رسل است همسر فاطمه علیها السلام. 

ولی اینک به زهر جهل شقی ترین افراد، محراب مسجد کوفه قامت ایستاده به نمازش را نخواهد دید، چشمان یتیمان کوفه منتظر مرد انبان به دوش خواهد ماند، بیت المال به تاراج خواهد رفت و دیگر شب قدر عالیقدری چون او نخواهد دید. 

و اینچنین علی علیه السلام نیز در شب قدر ملاک ارزش گذاری می گردد، دلسپردگی و دل رمیدگی نسبت به اوست که عزت و ذلت در پی دارد او قرآن ناطق است. 

خوشا آنکه با اوست . 

شهادت شهد دو عالم امیرالمومنین علی علیه السلام بر دوستداران حضرتش تسلیت باد. 

شب بود و اشک بود و علی بود و چاه بود

فریاد بی‌صدا، غم دل بود و آه بود

دیگر پس از شهادت زهرا به چشم او

صبح سفید هم‌چو دل شب سیاه بود

دانی چرا جبین علی را شکافتند؟

زیرا به چشم کوفه عدالت گناه بود

خونش نصیب دامن محراب کوفه شد

آن رهبری که کعبه بر او زادگاه بود

یک عمر از رعیت خود هم ستم کشید

اشک شبش به غربت روزش گواه بود… 

استاد سازگار