«٢٣٧»وَ إِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِیضَةً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إِلاّ أَنْ یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَا الَّذِی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکاحِ وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إِنَّ اللّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ و اگر ن را قبل از آمیزش طلاق دهید،در حالى که براى آنها مهریه تعیین کرده‌اید،نصف آنچه را تعیین کرده‌اید(به آنها بدهید،)مگر اینکه آنها(حقّ خود را)ببخشند و یا کسى که عقد ازدواج به دست اوست آن را ببخشد،و اینکه شما گذشت کنید،(و تمام مهر آنان را بپردازید)به پرهیزگارى نزدیکتر است.و گذشت و نیکوکارى در میان خود را فراموش نکنید که همانا خداوند به آنچه انجام مى‌دهید بیناست.
پیام‌ها:
١-در گفتگو درباره‌ى مسائل شویى خانواده،عفت کلام را مراعات کنید.
«تَمَسُّوهُنَّ»
٢-تعیین و پرداخت مهریه،بر مرد واجب است. «فَرِیضَةً»
٣-عفو و گذشت از سوى زن و مرد،هر دو پسندیده است.یا زن نصف مهریه را ببخشد،یا مرد تمام مهریه را بدهد. «یَعْفُونَ. تَعْفُوا»
٤-اجازه ازدواج زن،با ولىّ اوست. «بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکاحِ»
٥-کسانى که بخشش دارند،به تقوا نزدیک‌ترند. «وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى»
٦-طلاق باید همراه با عفو و فضل باشد. «تَعْفُوا. لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ»
٧-در طلاق نباید مسائل اخلاقى و کرامت‌هاى انسانى را به فراموشى سپرد.
«وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ»
درباره این سایت