«٢٤٠»وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً وَصِیَّةً لِأَزْواجِهِمْ مَتاعاً إِلَى الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْراجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ فِی ما فَعَلْنَ فِی أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ وَ اللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ
و کسانى از شما که در آستانه مرگ قرار مى‌گیرند و همسرانى از خود به جاى مى‌گذارند،درباره‌ى همسرانشان این سفارش است که تا یک سال، آنها را(با پرداخت هزینه زندگى)بهره‌مند سازند و از خانه بیرون نکنند.
ولى اگر آنها خود بیرون رفتند و تصمیم شایسته‌اى درباره‌ى خودشان گرفتند،بر شما گناهى نیست و خداوند توانا و حکیم است.
نکته‌ها:
برخى مفسّران معتقدند نزول این آیه،قبل از آیه عدّه ١و قبل از آیه ارث مى‌باشد و با نزول آن آیات،این آیه نسخ شده و یا به عبارتى تاریخِ عمل به آن پایان پذیرفته است.ولى برخى دیگر معتقدند آیات عدّه و ارث،مقدار ضرورى و واجب را مطرح کرده که زن فلان مقدار حقّ ارث دارد و فلان مدّت نیز واجب است عدّه نگهدارد،
ولى این آیه را مى‌توان در کنار وظیفه‌ى واجب،به صورت یک عمل استحبابى قلمداد کرد.
به این معنا که علاوه بر مدّت عدّه،اگر زن به احترام شوهر،خواست تا یک سال در خانه بماند،شوهر هم به احترام زن علاوه بر سهم ارث،مخارج یک‌سالۀ او را از ثلث خود،که درباره آن حقّ وصیّت دارد،بپردازد. ٢پیام‌ها:
١-مردان،بخشى از مال خود را براى همسرانشان وصیّت کنند. «وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ.
وَصِیَّةً لِأَزْواجِهِمْ»
٢-آینده ن بیوه باید تأمین شود. «مَتاعاً إِلَى الْحَوْلِ»
٣-هرگونه تصمیم زن در انتخاب شوهر مجدّد،باید عاقلانه و مشروع و با احراز مصلحت باشد. «فَعَلْنَ فِی أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ»
٤-تشریع احکام الهى،براساس حکمت است. «عَزِیزٌ حَکِیمٌ»
درباره این سایت