نهج البلاغه:خطبه207؛ باز داشتن امام حسن(ع) از

207-  و من کلام له (علیه السلام)
> فی بعض أیام صفین و قد رأی الحسن ابنه (علیه السلام) یتسرع إلی الحرب <
امْلِکُوا عَنِّی هَذَا الْغُلَامَ لَا یَهُدَّنِی ، فَإِنَّنِی أَنْفَسُ بِهَذَیْنِ  یَعْنِی الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ (علیهما السلام)  عَلَی الْمَوْتِ لِئَلَّا یَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله).
# قال السید الشریف : قوله (علیه السلام) املکوا عنی هذا الغلام من أعلی الکلام و أفصحه.#

خطبه 207-بازداشتن امام حسن از. 
ضرورت حفظ امامت 
این جوان را نگهدارید تا پشت مرا نشکند، که دریغم آید مرگ، حسن و حسین (ع) را دریابد، نکند با مرگ آنها نسل رسول خدا (ص) از بین برود.