#حدیث_مهدوی
پیامبر اکرم(ص)
رسول خدا فرمود: خداوند من و اهل بیتم را از یک نور آفریده هفت هزار قبل از آدم، سپس به صلب آدم منتقل شدیم، آنگاه از نهاد او پیوسته در پشت های پاک و رحم های پاکیزه قرار گرفتیم. پرسیدیم شما در کجا و به چه صورت بودید؟ فرمود: ما شبح هایی از نور بودیم در زیر عرش، تسبیح و تمجید خدا را می نمودیم . سپس فرمود: وقتی مرا به معراج صعود دادند و رسیدم به سدرة المنتهی جبرئیل ازمن جدا شد. گفتم: جبرئیل دوست من! در چنین موقعی از من جدا می شوی؟ گفت: من از این بالاتر نمی روم زیرا بال و پرم می سوزد.آنگاه قدم در عالمی از نور، آنقدر که خدا می خواست نهادم. خداوند وحی کرد: یا محمد! من توجهی به زمین نمودم، تو را از میان مردم انتخاب کرده پیغمبر قرار دادم. توجه دیگری کردم و از میان آنها علی را برگزیدم او را وصی و وارث علم تو و پیشوای بعد از تو قرار دادم. از نهاد شما خارج خواهم کرد فرزندان پاک و ائمه معصومین و خزائن علم خود را. فلو لاکم لما خلقت الدنیا و الاخرة اگر شما نبودید دنیا و آخرت را نمی آفریدم و نه بهشت و جهنم را. فرمود: یا محمد! میل داری آنها را ببینی؟ عرض کردم: آری.خطاب رسید: سر بلند کن. سر بلند نمودم چشمم به نورهای علی و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و حجت افتاد. حجت در بین آنها چنان می درخشید چون ستاره ای درخشان. پرسیدم: خدایا اینها کیانند و این کیست؟ فرمود: اینها پیشوایان بعد از تو هستند که از نژاد تو می باشند، و آن یکی حجتی است که زمین را پر از عدل و داد می کند و عقده دلهای مومنین را شفا می بخشد .عرض کردیم: پدر و مادرمان فدایت یا رسول الله! مطلب عجیبی فرمودید. در جواب ما فرمود: از این عجیب تر آن است که گروهی این سخنان مرا می شنوند پس از اینکه هدایت می یابند باز به گمراهی سابق خود بر می گردند و مرا درباره خانواده ام می آزارند، خداوند شفاعت مرا نصیب آنان نگرداند .
منتخب الاثر/ ص104
درباره این سایت