«٢٦١»مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ
مثل کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌کنند،همانند بذرى است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه یک‌صد دانه باشد و خداوند آن را براى هرکس بخواهد(و شایستگى داشته باشد،)دو یا چند برابر مى‌کند و خدا(از نظر قدرت و رحمت)وسیع و(به همه چیز)داناست.
نکته‌ها:
سفارش به انفاق و منع از اسراف و تبذیر،بهترین راه براى حلّ اختلافات طبقاتى است.
همچنان که پیدایش و گسترش ربا، زمینه‌ساز و به‌وجودآورندۀ طبقات است.لذا در قرآن آیات وم اتفاق و تحریم ربا در کنار هم آمده است. ١
هر دانه‌اى،در هر زمینى،هفت خوشه که در هر خوشه صد دانه باشد نمى‌رویاند،بلکه باید دانه،سالم و زمین،مستعد و زمان،مناسب و حفاظت،کامل باشد.همچنین انفاق مال حلال،با قصد قربت،بدون منّت و با شیوه‌ى نیکو آن‌همه آثار خواهد داشت.
پیام‌ها:
١-انفاق،تنها پاداش اخروى ندارد،بلکه سبب رشد و تکامل وجودى خود انسان مى‌گردد. «مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ»
٢-ستایش قرآن از کسانى است که انفاق سیره‌ى همیشگى آنان باشد. «یُنْفِقُونَ» فعل مضارع دلالت بر استمرار دارد.
٣-انفاق،زمانى ارزشمند است که در راه خدا باشد.در اسلام اقتصاد از اخلاق جدا نیست. «فِی سَبِیلِ اللّهِ» ٤-استفاده از مثال‌هاى طبیعى،هرگز کهنه نمى‌شود و براى همه مردم در هر سن و شرایطى که باشند قابل فهم است.تشبیه مال به بذر و تشبیه آثار انفاق به خوشه‌هاى متعدّد پردانه . «کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ»
٥-تشویق و وعده‌ى پاداش،قوى‌ترین عامل حرکت است.پاداش هفتصد برابر.
«وَ اللّهُ یُضاعِفُ»
٦-لطف خداوند،محدودیّت ندارد. «وَ اللّهُ یُضاعِفُ. وَ اللّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ»
٧-اگر انفاق مال،تا هفتصد برابر قابلیّت رشد و نموّ دارد؛ «کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ» پس حساب کسانى که در راه خدا جان خود را انفاق مى‌کنند چه مى‌تواند باشد؟! «وَ اللّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ»
درباره این سایت