نقد فرقه ضاله وهابیت (6)

حقیقت توسل

بخش چهارم

4- توسل به دعای صالحان

 قسمت دیگری از توسل آن است که انسان به ادعای فردی مومن متوسل شود و از آن شخص بخواهد که در حق او دعا کنند و وهابیان نیز مانند سایر مسلمانان توسل به ادعای زندگان را مشروع می‌دانند اما آنچه محل نزاع بین وهابیان و سایر مسلمانان است توسل به ادعای شخصی است که در عالم برزخ به سر می‌برد که وقت خابی آنان را شرک یا بدعت می‌دانند

اثبات مشروعیت توسّل به دعای پیامبر صلی الله در برزخ:

قرآن کریم در آیه ۶۴ سوره نساء دعای پیامبر اکرم را یکی از اسباب توسل می داند و گناهکاران را به این امر سفارش می‌کند :(( ولو أنّهم إذ ظّلموا أنفسهم جاءوک فاستغفروا اللّه و استغفر لهم الرّسول لوجدوا اللّه توّابًا رّحیمًا))  << هرگاه آنان که برخی ستم کرده اند نزد تو بیایند و از خدا طلب مغفرت کنند و پیامبر نیز برای آنان طلب نخرد کند خدا را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت >>خداوند تاثیر دعا و استغفار پیامبر اکرم را به زمان زندگی دنیوی ایشان منحصر نکرده و آن را مطلق آورده است و این به معنای موثر بودن طلب دعا و استغفار از آن حضرت حتی پس از وفات ایشان است .

همچنین در آیه ۵ سوره منافقون میفرماید:(( و إذا قیل لهم تعالوا یستغفر لکم رسول اللّه لوّوا رءوسهم و رأیتهم یصدّّون وهم مّستکبرون))  << سینگامی که منافقان گفته شد که بیایید تا رسول خدا برای شما از خداوند طلب بخشش کند روی برگرداندند و با تکبر این راه را به روی خود بستند وهابیان می‌گویند که این آیات به زمان حیات پیغمبر اکرم مربوط می شود حال آنکه همه علمای اسلام می گویند که بین زمان حیات پیغمبر اکرم و زمان بعد از وفات ایشان تفاوتی وجود ندارد اگر ارتباط با پیامبر ممکن نبود به مسلمانان امر نمی‌شد که در نماز شخص پیامبر را مخاطب قرار دهند و بگویند:(( السلام علیک أیها النبی و رحمه اللّه و برکاته))

ادامه دارد