«٢٨٦»لا یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلاّ وُسْعَها لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِینا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَیْنا إِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرِینَ
خداوند هیچکس را جز به اندازه توانایىاش تکلیف نمىکند،هرکس آنچه از کارها(ى نیک)انجام دهد به سود خود انجام داده و آنچه از کارها(ى بد)کسب کرده به ضرر خود کسب کرده است.(مؤمنان مىگویند:) پروردگارا! اگر(در انجام تکالیف چیزى را)فراموش یا خطا نمودیم،ما را مؤاخذه مکن.پرودگارا! تکلیف سنگین بر ما قرار مده،آنچنان که(به خاطر گناه و طغیان)بر کسانى که پیش از ما بودند قرار دادى.پروردگارا! آنچه را(از مجازات)که طاقت تحمل آن را نداریم،بر ما مقرّر نکن و از ما درگذر و ما را بیامرز و در رحمت خود قرار ده،تو مولى و سرپرست مایى، پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان.
نکتهها:
گاهى منشأ فراموشى،سهل انگارى خود انسان است که قابل مؤاخذه مىباشد.چنانکه خداوند مىفرماید: «کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى» ١آن چنانکه آیات ما بر تو آمد و تو آنها را فراموش کردى،همان گونه امروز نیز تو به فراموشى سپرده مىشوى.لذا در این آیه از
درباره این سایت