«١٤»زُیِّنَ لِلنّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِینَ وَ الْقَناطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اللّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ
عشق و علاقه به ن و فرزندان و اموال زیاد از طلا و نقره و اسبان ممتاز و چهارپایان و کشتزارها که همه از شهوات و خواستههاى نفسانى است، در نظر مردم جلوه یافته است،(در حالى که)اینها بهرهاى گذرا از زندگانى دنیاست و سرانجام نیکو تنها نزد خداوند است.
نکتهها:
«قَناطیر»جمع«قِنطار»به معناى مال زیاد است و آمدن کلمهى«مُقَنطرة»به دنبال آن، براى تأکید بیشتر است.نظیر اینکه بگوییم:آلاف و الوف،هزاران هزار.
درباره این سایت