#شعر_مهدوی
مثل باران بی ریا و ساده ای
چون دعا، مهمان هر سجاده ای
باز هم میایی از یک راه دور
شهر را پر میکنی از عطر و نور
با تهیدستان محبت میکنی
شادمانی را تو قسمت میکنی
آن روز فریاد همه
«الله اکبر» می شود
نخل امید بی کسان
پُر شاخه، پُر بر می شود
از کعبه بانگی آشنا
تا آسمانها می رسد
از ریشه می میرد ستم
دور پلیدان می رود
مهدی می آید بعد از او
دنیا دگرگون می شود
سنگدل سنگین دلان
آن روز، پر خون می شود
درباره این سایت