«٣٧»فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنّى لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ
پس پروردگارش او را به پذیرشى نیکو پذیرفت و به رویشى نیکورویاند و سرپرستى او را به زکریّا سپرد.هرگاه زکریّا در محراب عبادت بر مریم وارد مى‌شد،خوراکى(شگفت‌آورى)نزد او مى‌یافت.مى‌پرسید:اى مریم این(غدا و خوراک تو)از کجاست؟! مریم در پاسخ مى‌گفت:آن از نزد خداست.همانا خداوند به هرکس که بخواهد بى‌شمار روزى مى‌دهد.
نکته‌ها:
کسى که در راه خدا گام بر دارد،دنیاى او نیز تأمین مى‌شود.مادر مریم فرزندش را براى خدا نذر کرد،خداوند در این آیه مى‌فرماید:هم جسم او را
درباره این سایت